കേരളത്തില്‍ അന്യം നിന്നുപോകുന്ന കിഴങ്ങുവര്‍ഗ്ഗങ്ങൾ; അവയുടെ സവിശേഷതകളും
ധാന്യങ്ങളുടെ ലഭ്യതക്കു മുമ്പ് പ്രാചീനമനുഷ്യരുടെ മുഖ്യഭക്ഷണം കിഴങ്ങുവർഗ്ഗങ്ങളും കായ്ക്കനികളും ആയിരുന്നു. ഇന്നും ലോകത്ത് പലയിടത്തായി സമൃദ്ധമായി കിഴങ്ങുവര്‍ഗങ്ങളുടെ കൃഷി ചെയ്യുകയും അവ പ്രധാനഭക്ഷ്യവിഭവമായി ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. സഹസ്രാബ്ദങ്ങള്‍ക്ക് മുന്‍പത്തെ ജീവിതരീതി പല രൂപത്തിലേക്ക് പരിണാമിച്ചപ്പോഴും ഭക്ഷണശീലങ്ങളിൽ മനുഷ്യര്‍ ഇപ്പോഴും കൊണ്ടുനടക്കുന്ന ചില പ്രാചീനതയുടെ അംശങ്ങളുണ്ട്. പ്രധാനമായും മരച്ചീനി, ചേന, മധുരക്കിഴങ്ങ്, ചേമ്പ്, കൂവ, ഉരുളക്കിഴങ്ങ് എന്നിങ്ങനെയുള്ള കിഴങ്ങുവർഗ്ഗങ്ങളാണ് പണ്ട് മുതൽക്കേ മനുഷ്യന്റെ ഭക്ഷണസംസ്ക്കാരത്തിൽ ഇടം നേടിയിട്ടുള്ളത്.
ഉഷ്ണമേഖലാ പ്രദേശങ്ങളിൽ താമസിക്കുന്ന ഏകദേശം 400 ദശലക്ഷം ആളുകളുടെ പ്രധാനഭക്ഷ്യവിഭവമായ കിഴങ്ങുവർഗ്ഗങ്ങൾ ഇന്നും ധാന്യങ്ങളും പയറുവർഗങ്ങളും കഴിഞ്ഞാൽ മനുഷ്യരുടെ മുഖ്യ ഭക്ഷണ പദാർഥമാണ്. വികസ്വര രാജ്യങ്ങളിലെ ഭക്ഷ്യസുരക്ഷയുടെയും വരുമാനത്തിന്റെയും പ്രധാന സ്രോതസ്സുകൂടിയാണിവ. വ്യത്യസ്തമായ കാലാവസ്ഥയിലും മണ്ണിലും വളരുമെന്നതുകൊണ്ടും ധാന്യങ്ങളേക്കാൾ അധികം വിളവും ശരീരത്തിന് ഊർജ്ജവും നൽകുമെന്നതും സവിശേഷതകളാണ്.
ചേന
അമോർഫോഫാലസ് പീനിഫോളിയസ് (Amorphophallus paeoniifolius) എന്ന ശാസ്ത്രീയനാമത്തിലുളള വിളയാണ് ചേന. ചേന ഭൂകാണ്ഡമാണ്. ചേനയുടെ തണ്ട് യഥാർത്ഥ തണ്ടല്ല. അതിനാൽ ഇതിനെ കപടകാണ്ഡം എന്നു വിളിക്കുന്നു. സസ്യശാസ്ത്രപരമായി ഇത് ഇലത്തണ്ടുതന്നെയാണ്. തെക്കുകിഴക്കൻ ഏഷ്യയിലെ ഉഷ്ണമേഖലാ പ്രദേശത്താണ് ചേനയുടെ ഉദ്ഭവസ്ഥാനം. ഇന്ത്യ, ഫിലിപ്പീൻസ്, ശ്രീലങ്ക, തെക്കുകിഴക്കൻ ഏഷ്യ എന്നിവിടങ്ങളിലാണ് ചേനകൃഷി കേന്ദ്രീകരിച്ചിരിക്കുന്നത്. ഇന്ത്യയിൽ ആന്ധ്രാപ്രദേശ്, ഗുജറാത്ത്, മഹാരാഷ്ട്ര, കേരളം എന്നിവിടങ്ങളിൽ ചേന വലിയതോതിൽ കൃഷി ചെയ്യുന്നു. ചേന കൃഷി പൊതുവെ നടുതല എന്ന സമ്പ്രദായം ഉപയോഗിച്ച് മാർച്ച്, ഏപ്രിൽ മാസങ്ങളോടെ ആരംഭിക്കുന്നു. ഇത്തരത്തിൽ കൃഷി ചെയ്യുന്ന ചേന നാട്ടുചേന, കാട്ടുചേന എന്നിവ. കൂടാതെ, വേവിച്ചാൽ വെണ്ണപ്പോലെയാവുന്ന ചേനയെ നെയ്ചേന എന്ന് വിളിക്കുന്നു. കാട്ടുചേന പേരുപ്പോലെത്തന്നെ കാട്ടുപ്രദേശങ്ങളിൽ പരിചരണങ്ങളൊന്നും കൂടാതെ വളരുന്നയിനമാണ്. നെയ്ചേനയും നാട്ടുചേനയും കൃഷി ചെയ്തുതന്നെ ഉണ്ടാക്കേണ്ടവയാണ്. കാട്ടുചേനയുടെ പ്രധാന സവിശേഷത. അതു മരുന്നായി ഉപയോഗിച്ച് വരുന്നു എന്നുള്ളതാണ്. മറ്റുള്ളവ ആഹാരവശ്യത്തിനായി ഉപയോഗിക്കുന്നു. ചേനയുടെ ചൊറിച്ചിലിൽ ഉള്ള കാരണം അതിലടങ്ങിയിട്ടുളള കാത്സ്യം ഓക്സേറ്റ് പരലുകളാണ്.
മരച്ചീനി
മാനിഹോട്ട് എസ്കുലെന്റ (Manihot esculanta) എന്ന ശാസ്ത്രീയനാമത്തിൽ അറിയപ്പെടുന്ന മരച്ചീനിയെന്ന കപ്പ ഉപയോഗിച്ച് ചൗവ്വരി, ഗ്ലൂക്കോസ്, ഡെക്സ്ട്രിൻ, വിവിധതരം പശകൾ, പ്രക്റ്റോസ് സിറപ്പ് തുടങ്ങി വിവിധ നിരവധി വ്യവസായിക സാധ്യതയുള്ള ഉല്പന്നങ്ങൾ ഉല്പന്നങള്‍ നിര്‍മ്മിക്കുന്നു. ഇവയിൽ തന്നെ സ്റ്റാർച്ചിനാണ് വ്യവസായിക സാധ്യത ഏറ്റവുമധികം. പരുത്തി, ചണ വസ്ത്രവ്യവസായം, പേപ്പർ നിർമ്മാണം, ഹാർഡ് ബോർഡ് നിർമ്മാണം എന്നിവയിൽ സ്റ്റാർച്ചിന് മുഖ്യപങ്കുണ്ട്. കപ്പയിലെ വിഷാംശത്തിനു കാരണമായത് നേരിയതോതിൽ അടങ്ങിയിട്ടുളള സയനെഡാണ്. അത് ഹൈഡ്രോ സയനിക് ആസിഡിന്റെ രൂപത്തിൽ വിഷാംശം തൊലിയിലാണുളളത്. വിശാഖം തിരുനാൾ രാജാവാണ് മരച്ചീനി ആദ്യമായി ബ്രസീലിൽ നിന്ന് കേരളത്തിൽ കൊണ്ടുവന്നതെന്ന് ചില ചരിത്രരേഖകള്‍ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ശൈത്യകാലത്ത് കൃഷി ചെയ്യാൻ കഴിയാത്ത കപ്പ, വെള്ളം കെട്ടിനിൽക്കാത്ത മണൽ നിലങ്ങളിൽ നന്നായി വളരുന്നു. കപ്പ നട്ട് പത്ത് മാസത്തിനുള്ളിൽ കിഴങ്ങ് പാകമാവുന്നു.
മധുരക്കിഴങ്ങ്
ചുവന്ന തൊലിയുളള മഞ്ഞനിറത്തിൽ ഉൾഭാഗത്ത് മധുരമുളള കിഴങ്ങളാണ് ഐപ്പോമിയ ബറ്റാറ്റാസ് (Ipomoea batatas) എന്ന ശാസ്ത്രീയനാമമുളള ഈ മധുരക്കിഴങ്ങ്. ചീനക്കിഴങ്ങ്, ശർക്കരക്കിഴങ്ങ് എന്നും പേരുണ്ട്. വൈറ്റമിന്‍ എ യുടെ സമൃദ്ധമായ ഉറവിടമാണ് മധുരക്കിഴങ്ങ്. ഈ വിളയുടെ ജന്മദേശം അമേരിക്കൻ ഉഷ്ണമേഖലാ പ്രദേശങ്ങളാണ്. ആഗോളത്തലത്തിൽ ഭക്ഷ്യവിളയെന്ന നിലയ്ക്ക് ആറാം സ്ഥാനമാണ് മധുരക്കിഴങ്ങിന്. പ്രതിവർഷം 105 ദശലക്ഷം മെട്രിക് ടൺ ആഗോള ഉല്പാദനം ഉളള ഈ വിളയുടെ വലിയ തോതിലുള്ള ഉത്പാദനത്തിൽ ഒന്നാം സ്ഥാനം ചൈനയ്ക്കും രണ്ടാം സ്ഥാനം ഇന്തോനേഷ്യയ്ക്കുമാണ്. തുടർന്ന് വിയറ്റ്നാമും നാലാം സ്ഥാനം ഇന്ത്യക്കുമാണ്. ഇന്ത്യയിൽ ഒഡീഷ, പശ്ചിമബംഗാൾ, ഉത്തർപ്രദേശ് എന്നീ സംസ്ഥാനങ്ങൾ കൃഷിയിട വിസ്തൃതിയിലും ഉദ്പാദനത്തിനുലും യഥാക്രമം ഒന്നും രണ്ടും മൂന്നും സ്ഥാനങ്ങളിൽ നിൽക്കുന്നു. എല്ലാത്തരം മണ്ണിലും, നല്ലതുപോലെ ഫലപുഷ്ടിയും ഇളക്കവും നീർവാർച്ചയുളളതുമായ നിലങ്ങളിൽ സമൃദ്ധമായി മധുരക്കിഴങ്ങ് വളരുന്നു. ജൂൺ-ജൂലൈ തുടങ്ങി വർഷാവസത്തിനുമുമ്പ് വരെ കേരളത്തിൽ കൃഷി ചെയ്യുന്നു. ഇതിന്റെ നടീൽവസ്തു മധുരക്കിഴങ്ങിന്റെ വളളിയും കിഴങ്ങും ഉപയോഗിക്കുന്നു. കൃഷി ചെയ്ത് മൂന്നരമുതൽ നാലുമാസത്തിനുളളിൽ വിളവെടുപ്പ് നടത്താവുന്നതാണ്.
ഉരുളക്കിഴങ്ങ്
ഇന്ത്യയിൽ ഏറ്റവുമധികം സ്ഥലത്ത് കൃഷി ചെയ്യുന്ന കിഴങ്ങുവിളയാണ് സൊളാനം ട്യൂബറോസം (Solanum tuberosum) എന്നറിയപ്പെടുന്ന ഉരുളക്കിഴങ്ങ്. ആഗോളതലത്തിൽ ചൈന കഴിഞ്ഞാൽ ഉരുളക്കിഴങ്ങ് ഉല്പാദനത്തിൽ ഇന്ത്യക്ക് രണ്ടാം സ്ഥാനമാണുളളത്. ഉത്തരേന്ത്യയിൽ കാലവർഷം തുടങ്ങുന്നത് മുമ്പ് കൃഷി ചെയ്യുന്ന ഒരിടവിളയായിട്ടാണ് ഉരുളക്കിഴങ്ങ് കൃഷി തുടങ്ങിയത്. പിന്നീട് പശ്ചിമബംഗാൾ, മധ്യപ്രദേശ്, ബീഹാർ തുടങ്ങിയ ഇന്ത്യയിലെ സംസ്ഥാനങ്ങളിൽ പ്രധാന വിളയായി കൃഷി ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി. ഗ്രോബാഗുകളിലും പാത്രങ്ങളിലും ഉരുളക്കിഴങ്ങ് കൃഷി ചെയ്യാം. ചൂട് കുറഞ്ഞ പ്രദേശത്താണ് ഈ വിള കൂടുതലായി കൃഷി ചെയ്യുന്നത്.
മറ്റ് കിഴങ്ങുവർഗ്ഗങ്ങൾ ചേമ്പ്, കൂവ എന്നിവയാണ്. കൊളക്കേഷ്യ എസ്കുലെന്റെ എന്ന ശാസ്ത്രീയനാമത്തിൽ തെക്കുകിഴക്കൻ ഏഷ്യയിലും ഇന്ത്യൻ ഭൂരിഭാഗവും ജന്മസ്ഥലങ്ങളായ വിളയാണ് ചേമ്പ്. ചേമ്പിന്റെ ഇലയും തണ്ടും ഭക്ഷ്യയോഗ്യമാണ്. രാജ്യാന്തരതലത്തിൽ നൈജീരിയ, ഘാന, ചൈന എന്നീ രാജ്യങ്ങളാണ് ചേമ്പുല്പാദനത്തിൽ മുൻപന്തിയിൽ. ആരോ റൂട്ട് എന്ന പേരിൽ മരാന്ത അരുണ്ടിനേസി എന്ന ശാസ്ത്രീയനാമത്തിൽ അറിയപ്പെടുന്ന വെളുത്ത നിറത്തിലുള്ള കിഴങ്ങാണ് കൂവ. കൂവക്കിഴങ്ങിലടങ്ങിയിരിക്കുന്ന അന്നജം അഥവാ സ്റ്റാർച്ചാണ് ഇതിന്റെ പ്രധാന ഉൽപ്പന്നം. കേക്ക്, ബിസ്കറ്റ്, കൂവപ്പൊടി തുടങ്ങിയവ നിർമ്മിക്കാനും ഉപയോഗിക്കുന്നു.
Also Read: മാതളക്കൃഷി ചെയ്ത് ലാഭം കൊയ്യാം; കുറഞ്ഞ ചെലവും അധ്വാനവും ഒപ്പം നല്ല ആരോഗ്യവും ഉറപ്പ്
